Bu fotoğraf çok hoşuma gitti…
Hani diyoruz ya
aynalar var… ve etrafımızdaki herkes ve her şey aslında bize bizi
aynalıyor ve biz bu aynalarda kendimizi gördükçe kendimizi seviyor, nefret
ediyor, kızıyor bir takım kendimizle ilgili yargılara varıyor ama
karşımızdakine onda gördüğümüz bizin durumuna göre bir yansıtma yapıyoruz…
Bu fotoğrafa ilk baktığımda; işte dedim aslında biz çıplak
olmamıza rağmen aynanın nereden tutulduğu çok önemli ben şimdi aynada kendimi
tellerle birlikte görüyorum çünkü karşımdaki kişi tellerin arkasındaki beni
görüyor ve aynı aynadaki beni görüyor…Ama ben bu değilim ki!...
O zaman dedim ne yapmalıyım karşımdakine onun bende gördüğü
beni değil bende olan beni çıplak olan, tellerin bu tarafındaki beni
yansıtmalıyım…kızmadan, küsmeden, onun bakış açısındaki , algılamasındaki ben
olmayanları aradan çıkararak…
Günlük hayatımız da böyle işte dostlar, karşımızdaki insanın
bakış açısında belki kendi kalıpları var, belki baktığı gözlük camı kirli,
belki yargıları beni ona yanlış
aksettiriyor…Ben ondaki , onun yorumundaki ve algısındaki benin ben olmadığımı
anladığımda kızmak , küsmek, kişiselleştirmek , alınmak , eleştirmek yerine…ondaki
beni belki tanıyıp anlamaya ve bendeki ben ile onu tanıştırmaya ihtiyacım var….
Bu da aslında bendeki beni iyi tanımama ve herkesin yansıtmasına kolay
aldanmamama bağlı….her şey dönüp dolaşıp kendini tanımaya geliyor…BEN kendimi
ne kadar tanırsam ve ne kadar bilirsem başkalarındaki beni de o kadar kolay
kabul ya da red ederim….
Kendime yolcuyum, her gün hala kendimi tanıma yolunda
kendimle sendeki beni eşleştirme yolunda…SEVGİYLE…
23.8.2015
